The Irishman İnceleme Netflix’in incisi

Netflix’in incisi The Irishman İnceleme

Netflix’in bu sene ki incisi The Irishman resmen yayınlandı. Bizde izleyip, yorumladık. The Irishman İnceleme ve The Irishman Konusu aynı anda derlenmiştir.

Yönetmenliğini Martin Scorsese’nin yaptığı, başrollerinde ise Al Pacino, Robert De Niro ve Joe Pesci gibi muhteşem yıldızların bulunduğu The Irishman, Netflix’de yayınlandı. Sancılı bir yapım süresinden geçti. Ama sonunda ise güzel bir iş ortaya çıkmış.

The Irishman İnceleme – The Irishman Konusu

The Irishman konusu, 2004’de yayınlanan “ I Heard You Paint Houses “ isimli kitaptan uyarlanıyor. Bu odak noktasında en önemli karakterimiz Frank Sheeran belkide. Film zaten onunla açılıyor, hikayenin anlatıcısı. Kendisi savaştan dönen biri. Hayatını kamyonculuk yaparak geçiriyor. Ardından Bufalino ailesinin lideri, Russel Bufalino ile nasıl tanıştığını ve arkadaş olduğunu anlatıyor. Sıradan bir kamyoncu olan Frank, kurduğu bu yeni dostluk ile hayatı değişmeye başlıyor. Mafyanın ve örgütlerin tetikçiliğini yapmaya başlıyor. Bu işte gelişmeye başladıkça, başkalarınında dikkatini çekmeye başlıyor. Bu sayede Jimmy Hoffa ile tanışıyor. Jimmy Hoffa ise, mafyalar için önemli bir adam. Mafyalar, kumarhaneler kurmak istiyor ama bankalar onlara para vermiyor. İşte Jimmy Hoffa burda devreye giriyor. Hoffa sendika başkanı ve sendikadaki paraları kumarhaneleri yapmak için kullanıyor. İşler uzun süre böyle gittikten sonra Hoffa, Bufalino ve diğer mafya örgütleriyle bir çıkmaz yaşanmaya başlıyor. Film bizi bu olayların ortasına götürüyor.

Martin Scorsese, bu türdeki diğer filmlerine göre aksiyonu, tempolu sahneleri ve çatışmayı daha az tutup, dramı ve olayların akışını daha da çok öne çıkarmış. Bunun en önemli sebeplerinden biri oyuncuların yaşının olması. Yıldızlarımızı gençleştirmelerine rağmen, yaşlanmış vücutları ve hareketleri oldukça belirgin. Özellikle Frank’in, marketteki elemanı dövdüğü sahnede, vücut hareketlerinin “ yavaşlığı “ oldukça belli oluyordu. Bu sebeplerle, işin tetikçilik ve çatışma kısımlarını pek fazla göstermeden, hikaye odaklı devam ediyor film. Uzun olan süresini ise, hikayeyi detaylı işleyerek harika kullanmışlar. Tempoda çok artmadığı için, bir düşüşte olmuyor. Bu doğrultuda filmin “ durağan “ veya “ ağır “ ilerlediğini pek düşünmüyorum. Scorsese’nin kendine has çekim tarzı ve sinematografiside işin içine girince, ortaya hikaye yanında “ görsel “ olarakta güzel bir iş çıkmış.

Film genel olarak “ Mafya “ olaylarının yanında, politik, siyasi ve hukuksal arka plana daha çok giriyor. Örgütlerin ve mafyaların kendi çıkarları doğrultusunda, sendikalar üzerinden yaptığı kirli işleri nasıl yasal göstermeye çalıştıklarını iyi şekilde anlatıyor. O yıllarda ki mafya olaylarının siyasete ve politikaya ne derece etki ettiği detaylıca anlatılmış. Kurumsal mafyalaşma oldukça belirgin. Özellikle Halkın ve ülkenin kaderini etkileyebilcek olayların mafya liderleri etkisinde nasıl şekillendiği ve etkilendiği… bunların yanında, Kennedy’nin ölümüne ve Kübada ki devrimden sonra oradaki kumarhaneleri tekrar geri almak için yapılan planlara da değiniliyor. Geniş açıdan bakıcak olursak, Amerika’nın yakın tarihindeki bir bölüm olayları güzel şekilde aktarmışlar. Dayandırıldığı politik altyapı oldukça iyi işlenmiş. Karakterleride, senaryoda harika şekilde kullanmışlar. Özellikle Frank Sheeran ve Jimmy Hoffa hikaye için en önemli kişilerin başında geliyor.

İLGİNİ ÇEKEBİLİR:2020 En İyi Filmler / 2020 İzlenmesi Gereken En İyi Filmler

The Irishman Karakterler

Frank Sheeran hikayenin ana odak noktası ve karakter olarak baştan beri net bir kişilik. Geçmişinin Dünya savaşına dayanması, yaşadıkları ve öğrendikleri onu harika bir tetikçi yapmış. Soğukkanlı biri, duygusal ve psikolojik olarak değişken değil. Netliği buradan geliyor. Çünkü tetikçilikten sendika başkanlığına kadar yükselsede, kişiliğinin altında her zaman bir şiddet ve kaos olgusu yatmaya devam ediyordu. Filmin sonlarına doğru olan bir sahnede polislerin, avukatınız öldü demesi üzerine, “ kim yaptı ? “ diyor. Normal olarak öldüğünü düşünmüyor. Yaptığı işler ve girdiği olaylar onun benliği olmuş artık ve hiçbir şekilde değişim yaşamıyor kişilik olarak.

Jimmy Hoffa

Odak noktalarından bir diğeri olan Hoffa ise, baştan beri kendi sonunu hazırlıyor. Bir insanın başına ne gelirse “ Egosundan ve inadından ” gelebileceğini çok iyi gösteriyor. Özellikle mafya ile çalışıyorsan. Hoffa, ilişkilerinde ve işlerinde egosundan ve inadından hiç taviz vermedi. Kendisinin hatalı olduğu yerlerde bile, inadına ve egosuna devam etti. İşler sarpa sarmaya başladığında, yine yanında bir tek Frank vardı. Aslında Hoffayı güvendiği dostu öldürmedi. Kendi kendisini öldürdü, egosu ve inatçılığı ile. Frank bir dostun yapabileceği herşeyi yaptı. Onla konuşmaya çalıştı, değiştirmeye çalıştı, sürekli kollamaya çalıştı, kısaca herşeyi denedi. Ama yapamadı. Hoffa ise bu “ Dost “ gördüğü kişi için bunları denemedi bile. Herkesin düşündüğünün aksine Hoffa’yı “ Dost’u “ öldürmedi. Kendi kendisini öldürdü. Başkan Kennedy’nin sindirilip öldürüldüğü yerde, Hoffa gibilere neler yapılmaz. “ Bana birşey olmaz, kanıtlar var “ dediği anda bile, sonunun böyle olacağını biliyordu belkide.

Joe Pesci, Al Pacino, Robert De Niro

Oyunculuklarda Al Pacino ve De Niro’yu daha ön planda buldum. Al pacino kendi karakteriyle muhteşem birleşmiş. Öfkeli çıkışlardaki ruh halini harika yansıtmış. De Niro ise, suçluluk ve pişmanlık hissettiği sahneleri çok iyi yansıtmış. Hoffayı vurma kararının alındığı ve yaptıktan sonraki duygusal boşluğu, hayatının geri kalanında yaşadığı anları duygusal yönden güçlü bir şekilde vermiş. Joe Pesci’yi ise uzun süre sonra görmek çok hoştu. Karakterinin hakkını oda diğerleri gibi iyi vermiş.

Martin Scorsese’nin Robert De Niro ile ilgili düşündükleri: Martin Scorsese’ye Göre En İyisi Robert De Niro

Bu sene ki Oscar yarışında The Irishman ismini bolca duyucaz gibi duruyor. Son yılların en önemli filmlerinden birisi ortaya çıkmış kısaca. Dahada konuşulacak gibi duruyor.